Szczęśliwy

Rok 2014 zaczął się dla mnie nieprzyjemnie- tak myślałem. Wydawało się, ze wszystko zmierza, w jak najlepszym kierunku, choć z pewną dozą stagnacji. Widać, musiało się to zmienić.

Ostatnie 4 miesiące były pełne stresu, oczekiwania i nowych miejsc, zapachów, nowych dróg.

Nie straciłem gruntu pod nogami, starałem się trzymać, nie upaść i w miarę możliwości szybko odszukać się na nowo.

Dzisiaj zamknęła się sprawa, która mi najbardziej ciążyła.

W cudownie ciepłym słońcu wyszedłem na zewnątrz i zadzwoniłem do najbliższych, paląc jeszcze nerwowo papierosa.

W podróży powrotnej bylem jakby wyłączony i pamiętam tylko urywane kawałki.

Po wejściu do domu, rozebrałem się, jednak emocje nie spłynęły doszczętnie.

Pogoda przepiękna, w słońcu prawie letnim, usiadłem na balkonie przy drewnianym stoliku z kubkiem mlecznej kawy. Delikatnie powiewał chłodnawy wiaterek, niosąc dawkowane wytchnienie.

Zapaliłem, teraz już spokojnie, delektując się.

Zostawiłem kawę, upijając łyk, czy dwa, poszedłem do pokoju i położyłem się na sofie.

Zwinąłem się w kłębek i zasnąłem.

Obudziłem się po niecałej godzinie, wypoczęty.

Wczesne popołudnie, słońce za oknem, świergot ptaków i listki gałęzi drzew w dygotach. Niestrudzona niczym cisza i lato za progiem.

Takiego oddechu i poczucia odprężenia od bardzo dawna mi brakowało. Jak powietrza.

Nareszcie. Mogę oddychać.

To i młode lato, które po tylu miesiącach hibernacji, ocuciło mnie do życia.

Chwilo, w promieniach przejrzystych, jak ciepłem oddechu otulającym ramiona, w odgłosach wakacyjnych wojaży, działa jak balsam na moje strapione zmysły.

Szczęśliwy...